కళ్లముందే జరుగుతున్నా గుర్తించలేని గుడ్ది వాళ్లమై పోతున్నాము

నేడు మనం చాలా విషయాల్ని కొట్టి పడేస్తున్నాము. కానీ మన పూర్వులు ఎంత శ్రమించి మనకు ఈ సాంప్రదాయాల్ని, శాస్త్రాల్ని ప్రసాదించారో తెలుసుకోలేకున్నాము.

జనవరి - 11 వ తేదీ మాకు తెలిసిన ఒకరింట్లో ఒక పెద్ద వయసు స్త్రీ చనిపోయారు. ఆరోజు మంగళవారం, ఉత్తరాభాద్రా నక్షత్రం. మంగళ వారం చనిపోవడం, అందునా ధనిష్ఠా పంచకములలో చనిపోవడం చాలా కీడు. మళ్లీ వాళ్లింట్లో మరో వ్యక్తి చనిపోతారని పెద్దలు చెప్తారు. కనుక దహన సంస్కారమప్పుడు కొన్ని శాంతి క్రియలు చేయాలి. మరి వారు అవి చేశారో లేదో తెలియదు.

మళ్లీ నిన్న అంటే  పెద్దావిడ చనిపోయిన పదకొండవరోజు శుక్రవారము మరొకరు వారికి చలా దగ్గరి బంధువులు చనిపోయారు.

ఇలాంటి వెన్నో చూస్తూ కూడా మనం నమ్మలేకుండా ఉన్నాము. మన శాస్త్రాల ,  సాంప్రదాయ విలువల్ని గుర్తించ లేకున్నాము.

ధనిష్ఠ పంచకములు : ధనిష్ఠ, శతభిషం, పూర్వా భాద్ర, ఉత్తరా భాద్ర, రేవతి ఈ ఐదింటి యందు ఎవరైనా చనిపోతే ఆ ఇంటిని ఆరునెలలు వాడరాదని శాస్త్ర వచనం.

ఓ పురోహితుని పరిచయం - నాకు వచ్చిన ఈ లేఖ

 నేను మొన్న రాసిన "మీరూ పురోహితులుగా మారండి" అనే వ్యాసానికి స్పందనగా నాకు ఒక మెయిల్ వచ్చింది. నేనాశించిన పురోహితం అటువంటిదే అని చెప్పడానికి బ్లాగు మిత్రులతో అది పంచుకుంటున్నాను.


రాజశేఖరుని విజయ్ శర్మ గారు
నమస్కారములు.

మీరు రాసిన "మీరూ పురోహితులుగా మారండి" అనే వ్యాసం చదివాను. చాలా చక్కగా రాసారు. మీ వ్యాసం చదివాక మేము కూడా ఇదే మార్గంలో 40 సంవత్సరాలుగా జీవిస్తున్నాము అని చెప్పడానికి సంతోషిస్తన్నాను.
ఆర్తితో చేరవచ్చిన వారిని ఆర్తిహరులుగా, రోగులై ఆశయ్రించిన వారిని యోగులుగా తీర్చిదిద్ది, సనాతన ధర్మాన్ని శాస్త్రంతో సమన్వయించటంలో అపరపారాశర్యునిగా, ఆచరించి చూపటంలో జగదాచార్యునిగా వాసికెక్కిన కులపతి శ్రీమాన్‌ ఎక్కిరాల కృష్ణమాచార్యులవారి దర్శకత్వంలో జీవితాన్ని తీర్చిదిద్దుకుంటూ, పరోపకారమే పరమాశయంగా, స్వధర్మాచరణమే తపస్సుగా, జీవించటమే యోగసాధనగా, ఇల్లే ఈశ్వరాలయంగా భావించే  రామనాథం( పేరు మార్చాను) గారు మా తండ్రిగారని చెప్పుకోవవడానికి నేను ఎంతో గర్వపడుతాను. ఆయన అడుగుజాడలలోనే మాతల్లిగారు కూడా పయనించిన మహోన్నతమూర్తి. మేమందరం ఇలా ఉన్నమంటే వారి ఆశీఃఫలమే తప్ప మరొకటి కాదు.


మా తండ్రిగారికి ఎంఏ తెలుగు చదివేరోజులలో కులపతి శ్రీమాన్‌ ఎక్కిరాల కృష్ణమాచార్యులవారి శిష్యరికం లభించింది. ఆయన వలన హోమియోవైద్యం మరియు ఆధ్యాత్మిక జీవన విధానము అవడ్డాయి. మా తండ్రిగారు అధ్యాపకవృత్తిలో ఉంటూనే ఉచిత హోమివైద్యసేవ చేసేవారు. ఆర్తితో వచ్చినవారి సాంత్వన వచనాలు చెప్పి వారి ఆర్తిని తీర్చేవారు. అలాగే రామాయణం, భారతం వంటి వాటిలోని పాత్రల ద్వారా నిత్యజీవితంలో మన నడవడిని ఎలా తీర్చదిద్దుకోవాలో ప్రవచనాల రూపంలో చెప్పేవారు.

అలాగే ఆయన అధ్యాపకవృత్తిలో ఆయన దగ్గర చదుకోవడానికి వచ్చే విద్యార్థులకు లౌకికమైన విద్యతో పాటు జీవితానికి కావలసిన ఆధ్యాత్మిక సమన్వయం, ఆధ్యాతికత వేరు, జీవితం వేరు కాదని, జీవితాన్ని ధర్మబద్ధంగా నడుపుకుంటూనే ఆధ్యాత్మికంగా ఎలా పురోగమించాలో ఆచరణాత్మకంగా బోధించేవారు. మాతల్లిగారు కూడా పంతోమంది విద్యార్ధులకు మార్గదర్శకత్వం చేసేవారు.. ఎంతోమంది మాకు అన్నదమ్ములుగా, అక్కచెల్లెళ్ళుగా కలిసిపోయినవాళ్ళు ఉన్నారంటే అతిశయోక్తికాదు. దానితోపాటు తల్లి కడుపు చూస్తుంది, తండ్రి ....... చూస్తాడు అన్నట్టుగానే మాతల్లిగారు ఇంటికి ఎవరు వచ్చినా వారు చెప్పకపోయినా తెలుసుకుని వారికి ఏదికావాలో అది కడుపునిండా పెట్టేవారు.

మాయింటిని ఒక దేవాలయంగా, అడుగుపెడితే దేవాలయంలోకి అడుగుపెట్టినట్టుగా భావించేవారు. అంతేకాకుండా మాయింటికి మాస్టర్ కుటీర్ అని నామకరణం చెయ్యడమే కాకుండా మాఇంటి ముందుభాగానికి సాంత్వన అని, వైదద్యసేవ చేసే చోట స్వస్థత అని, మేము పూజ, ధ్యానం చేసుకునేచోట సాధన అని, మాయింటి మేడమీద ఉన్న రెండువాటాలకు కలాప, శంబళ అని నామకరణం చేసారు. దీనికి ఆయన స్వస్థత అనే చోటుకు వస్తే భౌతికమైన ఆరోగ్యం చేకూరుతుందని, సాంత్వన అనే చోటుకు వస్తే జీవితంలోని ఒడిదుడుకులకు చక్కని పరిష్కారం లభించి, ఆధ్యాత్మిక సాధనకు మార్గం సుగమం అవుతుందని, అక్కడినుడి సాధన అనే చోటుకు వస్తే చేస్తున్న, చేసిన, మరియు మొదలుపెట్టిన సాధన ఫలించి పరమగురువుల స్థానములైన కలాప, శంబళ గుహలను చేరి వారి ప్రణాళికలో జీవితాలను నడుపుకుని, పుట్టినందుకు మానవజన్మను సారథకం చసుకుంటారు అని తరచు చెప్పేవారు. అలాగే అలా తీర్చదిద్దబడిన వారిలో తగివారు ఎవరైనా ఉంటే వారికి కళ్యాణం కుదిర్చేవారు. ఇలా చెయ్యడంవల్ల సమాజానికి మంచి క్రమశిక్షణ గల తరాన్ని అందించినట్లు అవుతుంది అని చెప్పేవారు. ఎంతో కళ్యానం కానివారికి కూడా మార్గదర్శనం చేసి సంబంధాలు కుదిర్చిన ఉదంతాలు ఎన్నో ఉన్నాయి.

ఒకటి రెండు ఉదంతాలు ప్రప్తావించి ముగిస్తాను.

మాచిన్నతనంలో ఒక విద్యార్థి కళాశాలో చేరి మాతండ్రిగారితో సాన్నిహిత్యం పెరిగాక ఆయన మాయింటికి సాయంత్రంపూట ధ్యానానికి వస్తుండేవాడు. అతనిది మాఊరికీ దగ్గరలోని చిన్నపట్టణం. అక్కడ కళాశాల సౌకర్యం అప్పట్టో సరిగా లేనందువలన మరియు మాతండ్రగారు పనిచేసే కళాశాల మాకోనసీమలో ప్రముఖమైనది కావడం వల్ల అతను అందులో చదువుకున్నాడు. మాకు ప్రతిరోజూ ఉదయం ధ్యానం, పూజ, సాయంత్రం ధ్యానం అనంతరం మంచి పుస్తకం మాతల్లిగారు చదువుతుంటే వినడం మాకు అలవాటు. ఎవరైనా వచ్చినా వీటిలో తప్పకుండా పాల్గొనేవారు. ఎవరికయినా ఏదైనా, ఏవిషయం మీద అయినా సందేహం వస్తే మాతండ్రిగారు తీర్చేవారు. అలాగే మాతల్లిగారు సహాయపడేవారు. వచ్చినవారిలో ఎవరయినా అర్థాకలితో ఉన్నా గమనించి వారికి తినడానికి ఏమయినా పెట్టేవారు. ఇలా వారు చూపించే ప్పేమ, ఆప్యాయతలకు కరగిపోయి వారి సమస్యలను కూడా చెప్పుకునేవారు. మాతల్లి దండ్రులిద్దరూ వారిని తమ కన్నబిడ్డలలాగ ఆదరించి, వారి సమస్యలకు పరిష్కారం చూపేవారు. ఆవిధంగా వారు మంచిమార్గంలో మంచి వ్యక్తిత్వం గల పౌరులుగా, పదిమందిని తామే నడిపించగల ధీరులుగా తయారయ్యేవారు. ప్రస్తుతం మనం చెప్పుకుంటున్న విద్యార్థి మాయింటికి ధ్యానానికి వచ్చినప్పుడు మా యొక్క ఈవిధమైన జీవనవిధానానికి ఆకర్షితుడైనాడు. అలా ఒకసంవత్సరం గడిచాక ఒకనాడు మాతండ్రిగారితో మాస్టారూ నాకు రూములో ఉండి చదువుకోవడం ఇబ్బందిగా ఉంది. మీ ఇంటిదగ్గర అయితే నాకు ప్రశాంతంగా చదువుకోవడానికి వీలవుంది. రావచ్చా? అని అడిగాడు. దానికి ఆయన దాన్దేముంది. తప్పకుండా రావోయ్ అన్నారు. అప్పటినుండి రోజువారి ధ్యానంతో పాటు మిగిలిన సమయంలో మాయిటిదగ్గరే చదువుకుంటూ ఉండేవాడు. అతనికి వాళ్ళ ప్రక్క పల్లెటూరిలోని బంధువుల ఇంటినుండి భోజనం వచ్చేది. శలవువులు వస్తే మాత్రం వాళ్ళ ఊరు వెళ్ళేవాడు. ఏరోజైనా భోజనం రాకపోతే మాతల్లిగారే గమనించి సమయానికి అతనికి భోజనం పెట్టేవారు. అలా మాయింట్లో చదువు, అప్పుడప్పుడు మాతల్లిగారి చేతి భోజనం, మాతండ్రడిగారు చెప్పే మంచిమాటలతో అతను మాకుంటుంబ సభ్యుడిగా కలిసిపోయాడు. అప్పటికి మేము చాలా చిన్నవాళ్ళం. మేము అతనితో ఆడుతూపాడుతూ, అతను చెప్పే కథలువింటూ అతనితో కలిసిపోయాం. అలా అతను పూర్తికాలం మాయింట్లోనే ఉండిపోయి, అక్కడినుండే కళాళాలకు వెళ్ళే స్థితికి వచ్చాడు. అతని చదువు కొద్దికాలంలో అయిపోతుందనగా ఒకనాడు అతను మాతండ్రిగారితో మాస్టారూ మాపెద్దచెల్లెలు ఉంది. ఆమె విప్లవంగా మగళ్ళందరినీ ద్వేషిస్తోంది. మగవాళ్ళందరూ వెధవలు. వాళ్ళందరినీ కాల్చిపారెయ్యాలి. పెళ్ళాం మగాడి బానిస..... ఇలా మాట్లాడుతూ, వేదికలమీద ఉన్యాసాలు ఇస్తూ పెళ్ళి వద్దనే స్థితికి వచ్చింది. మాకు ఏమిచెయ్యాలో తెలియడంలేదు అన్నాడు. అప్పుడు మాతండ్రడిగారు అయితే మీచెల్లెలిని కొంతకాలం మాయింట్లో ఉండటానికి తీసుకురా. మేము ఆమె ప్రవర్తన, ధోరణి, నడవడి గమనించి మంచిమార్గంలోకి వచ్చేలా చూస్తాం. కానీ ఈవిషయాలేమీ ఆమెకు చెప్పకు. అన్నారు. ాతను తక్షణమే తన చెల్లెల్ని తీసుకువచ్చి మాయింట్లో దింపేసి వెళ్ళిపోయాడు. మాతల్లిదండ్రులు ఆమెను తమ సోంతకూతురులాగా ఆదరించారు. వారు మోదట ఆమె చేసిన వాదనకు ఎదురు చెప్పకుండా ఆమె దారిలోనే సమాధానపరుస్తూ, నెమ్మదిగా ఆమెలో మార్పు తీసుకువచ్చారు. ఒకనాడు మాతల్లిగారు ఆమెతో నువ్వు మగవాళ్ళందరూ చెడ్డవాళ్ళంటున్నావు కదా. మీతండ్రగారు, మాస్టారు(మాతండ్రిగారు) కూడా చెడ్డవాళ్ళేనా అని అడిగారు. అప్పుడు ఆమె వాళ్ళిద్దరూ మాత్రమే మంచివాళ్ళు తక్కినాళ్ళు కాదంది. సరే అయితే అలాంటి ఇంకొకళ్ళు ఉంటే పెళ్ళి చేసుకుంటావా అని లడిగా మాతల్లిగారు. దొరికితే తప్పకుండా చేసుకుంటాను అంది. ఇది జరిగి కొన్నాళ్ళకు వాళ్ళ ఇంట్లోనే అద్దెకు ఉంటున్న వాళ్ళ అన్నయ్య స్నేహితుడిని చూసింది. అతనిని బాగా గమనించి, పరీక్షించి ఒకరోజు మాయింటికి తీసుకువచ్చి ఇతనినే చేసుకుంటాను అంది. మాతల్లిదండ్రులు మనఃస్ఫూర్తిగా ఆశ్వీరదించారు. అతను మాతండ్రీగారిలాగే చాలామంచివాడు. ఆరకంగా ఆఅమ్మాయి జీవితం మాతల్లిదండ్రుల వలన చక్కబడింది, ఇప్పుడు ఇద్దరమ్మాయిలతో చక్కగా కుటుంబాన్ని నడుపుకుంటూ పదిమంది మంచిచేసే స్థితిలో ఉంది.

ఇలాంటిదే మరొకటి

మాతండ్రిగారు ప్రతిరోజూ ఉచితంగా హోమియోవైద్యం చేసేవారు. ఎవరు ఎప్పుడు వచ్చినాకూడా విసుగు కనిపించనీయకుండా ఆప్యాయంగా మందు ఇచ్చి వారికి కావలసిన సహాయం చేసేవారు. ఒక్కోసారి అర్థరాత్రిపూట కూడా తేలు వంటి విషకీటకాలు కరిచాయని మందుకోసం పరుగున వచ్చేవారు. అలాంటి సందర్భాలలో ఏమాత్రం కంగారు పడకుండా మందువేసి బాధ నివారణ అయ్యేవరకు రోగి ప్రక్కనే ఉండి సాంత్వన వచనాలు చెబుతుండేవారు. వారు కొద్దిసేపటిలోనే బాధ నివారణ అయి సంతోషంగా దండాలు పెడుతూ వెళ్ళిపోయేవారు. ఒకనాడు రాత్రి పదిగంటల ప్రాంతంలో ఒకవ్యక్తి వచ్చి తలుపుతట్టారు. మాతండ్రిగారు తలుపు తీసి ఏమిటండీ వచ్చినపని? అని అడిగితే దానికి ఆయన మేము ఈఊరికి కొత్తగా వచ్చాము. మాఅబ్బాయికి ఆస్త్మావ్యాధి ఉంది. సమయం సందర్భం లేకుండా ఊపిరి తీసుకోలేనంతగా ఆయసంతో బాధపడతాడు. ఇప్పుడు కూడా అలాగే వచ్చి గిలగిలలాడిపోతున్నాడు. మేము ఈఊరికి క్రొత్త కాబట్టి ఏమిచెయ్యాలో తెలియక మాప్రక్కవాళ్ళని అడిగితే మీదగ్గరకు వెళ్ళమన్నారు అని చెప్పారు. వెంటనే మాతండ్రిగారు గురువుగారికి దండం పెట్టుకుని (ఏపని చేసినా మొదట గురువుగారికి దండం పెట్టుకోవడం ఆలవాటు. అదే మేమందరం పాటిస్తున్నాము) ఒక మోతాదు మందు ఇచ్చి ఇది వెంటనే అబ్బాయికి వేసెయ్యండి. రేపు సావకాశంగా అతనిని తీసుకువస్తే లక్షణాలు, మూలకారణం, చరిత్ర అన్నీ చూసి వ్యాధి నివారణ చేస్తాను అన్నారు. వచ్చినాయన మందు తీసుకుని వెళ్ళిపోయారు. మరునాడు ఎంతో సంతోషంగా వారి అబ్బాయిని తీసుకుని మాయింటికి వచ్చి మాస్టారూ మీరిచ్చిన మందు ఇంటికి వెళ్ళిన వెంటనే అబ్బాయికి వేసేసాను. మందు వేసిన అరగంటలో ఆయసం తగ్గి సుఖంగా నిద్రపోయాడు. వ్యాధి వచ్చిన తరువాత ఇంతసుఖంగా రాత్రిపూట నిద్రపోవటం ఇదే మొదటిసారి అన్నారు. అప్పుడు మాతండ్రిగారు మనదేముందండీ అంతా గురువుగారి దయ అనిచెప్పి, అబ్బాయి వ్యాధికి కారణాలు, ఎన్నాళ్ళనుంచి వస్తోంది వంటి వివరాలు కనుక్కుని వైద్యం ప్రారంభించారు. అప్పటినండి అతను తరచు మాయింటికి వచ్చి మందు తీసుకుంటూ ఉండేవాడు. ఒకనాడు మాతండ్రిగారు అతను ఏమి చేస్తుంటాడు ,అతని మానసిక స్థితి, కుటుంబ వివరాలు వంటివి కనుక్కున్నారు. అతను ఇంజనీరింగ్ రెండోసంవత్సరం మాకు దగ్గరలోని కళాశాలోనే చదువుతున్నాడు. అతని తండ్రిగారికి వ్యాపారంలో భాగస్వాములు మోసం చెయ్యటం వల్ల నష్టం వచ్చందిట. పూలు అమ్మిన చోట కట్టెలు, కట్టెలు అమ్మిన చోట పూలు అమ్మలేనివిధంగా వ్యాపారం చేసే ఉరు వదిలి మాఊరు రావటం జరిగింది. ఈఅబ్బాయి బాగా మెరిట్ విద్యార్థి. అతను ఇంటర్మీడియెట్ చదువుతుండగా ఐఐటికి కూడా చాలా కష్టపడి చదివాడు. కానీ కొద్దిలో ర్యాంకు తప్పిపోయి డిప్రెషన్ లోకి వచ్చేసాడు. అప్పటి నుండి తనమీద తనకే నమ్మకం తగ్గిపోయి, మానసికంగా కృంగిపోయి శారీరక అనారోగ్యం పాలైపోయాడు. ఇదంతా విన్న మాతండ్రిగారు అతనిని నువ్వు నాదగ్గర మందు తీసుకోవడంతో పాటు, నువ్వు కళాశాలనుండి ఇంటికి వచ్చాక సాయంత్రం పూట మాయింటికి ధ్యానానికి రా. అంతా గురువుగారే చూసుకుంటారు అని చెప్పారు. అలాగే అతను మాయింటికి రోజూ ధ్యానానికి వచ్చేవాడు. ధ్యానం అయిన తరువాత అతనికి ఉండే సందేహాలను మాతల్లిదండ్రులు తీర్చి సాంత్వన కలిగించేవారు. అతను  నెమ్మదిగా గురువుగారి దయవల్ల అతని శారీక, మానసిక ఆరోగ్యాలు దారిలో పడసాగాయి. ఒకరోజు ఉదయం పదకొండు గంటల ప్రాంతంలో బాగా వర్షం కురుస్తున్నవేళ అతను ఏడుస్తూ బాగా డిప్రెషన్ కి లోనయి మాయింటికి వచ్చి మాతల్లిగారితో ఆంటీ నేను బాగా డిప్రెస్ అయిపోయాను. నేను ఎందుకు పనికివస్తానో తెలియదు. అందుకని చచ్చిపోవడానికి వెడుతున్నాను. ఇంట్లో కూడా చెప్పలేదు. ఎందుకయినా మంచిదని మీకు చెప్పడానికి వచ్చాను. వస్తాను అని చెప్పి వెళ్ళిపోబోయాడు. అసమయంలో మాతండ్రిగారు కళాశాలకు వెళ్ళారు. ఇలాంటి సందర్భాలలో మాతల్లిగారు కంగారు పడరు. నిదానంగా ఆలోచిస్తారు. వెంటనే ఆవిడ అదేమిటి అలా అంటున్నావు. ముందు నువ్వసలు లోపలికి వచ్చి కూర్చో అని అతనిని పట్టుకుని లోపలకు తీసుకువచ్చి కూర్చోబెట్టారు. తుడుచుకోవడానికి తువ్వాలు ఇచ్చి అతతని బాధ కనుక్కుని తప్పు నాన్నా ఇలాంటి పిచ్చిపనులు చెయ్యకూడదు. గురువుగారి దయ ఉండబట్టి నీకు కనీసం మాయింటికి వచ్చి చెప్పాలి అనిపించింది. లేకపోతే ఏమయ్యేది అంటూ ఓదార్చారు. తరువాత వేడిపాలు ఇచ్చి పడుకోబెట్టారు. ఈలోగా మాతండ్రిగారు వచ్చి పరిస్థితి చూసి అతనికి ధైర్యం చెబుతూ నువ్వు ఇలా అధైర్యపడితే మీతల్లిదండ్రులు ఏమైపోతారు. జీవితంలో ఎన్నో ఓటములు వస్తుంటాయి. ప్రతి ఓటమిని ఒక విజయానికి పునాదిరాళ్ళుగా తీసుకోవాలి. చూస్తూ ఉండు తొందరలోనే గురువుగారి దయవల్ల మీ కుటుంబపరిస్థితి చక్కబడుతుంది. అలాగే నీ ఆరోగ్యం బాగుపడి, నువ్వు ఇంజనీరింగ్ మంచిమార్కులతో ప్యాసవుతావు. ఆపైన అమెరికా కూడా వెడతావు అంటూ ధైర్యం చెప్పారు. అతను తన ఆలోచనని విరమించుకుని, స్థిమితపడి ప్రశాంతమైన మనస్సుతో ఇంటికి వెళ్ళాడు. అతనికి అప్పుడు అమెరికా వెళ్ళడమనే ఊహ కలలో కూడా లేదు. కానీ గురువుగారి అనుగ్రహం వల్ల మాతండ్రిగారు చెప్పినట్లుగానే కొంతకాలానికి అతని తండ్రికి ఆయన భాగస్వాములతో ఉన్న సమస్యలు పరిష్కారమయి నష్టం కొంత భర్తీకావడం జరిగింది. ఆతరువాత ఆయన క్రొత్త వ్యాపారం ప్రారంభించి నిలదొక్కుకుని మంచిస్థితిలోకి వెళ్ళడం జరిగింది. ఈ అబ్బాయి కూడా ఇంజనీరింగ్ మంచిమార్కులతో ప్యాసయి, పైచదువులకు అమెరికా వెళ్ళడం, తదుపరి అక్కడే ఉద్యోగం తెచ్చుకోవడం జరిగాయి.

ఇలాంటి ఎన్నో విషయాలు మాయిట్లో మాతల్లిదండ్రుల ద్వారా జరగడం మేమెరుగుదుము. ఇలాంటివన్నీ చూస్తే మీరు రాసిన "మీరూ పురోహితులుగా మారండి"  అనేదానికి మాయిల్లె ఒక ఉదాహరణ అనిపిస్తుంది.

నమస్కారాలతో....

మీరూ పురోహితులుగా మారండి

  
   హిందూ మతం లోని ఆనందం, ఔన్నత్యం మీకు పూర్తగా తెలియాలంటే మీరు పురోహితులుగా మారాలి. ఏకులం వారైనా ఏమతం వారైనా ఈ పురోహితం చేయవచ్చు. నేను ఓ పురోహితుడిని కనుక ఆ ఆనందమేమిటో దానిరుచేమిటో ఎరిగిన వాడిని కనుక ఆ ఆనందం మీకూ పంచుదామని ఈ ప్రయత్నం. పురోహితులుగా మారాలంటే దానికి ప్రత్యేకమైన యోగ్యతలేవో కావాలి,  మనకి పొద్దున  లేచింది మొదలు ఉద్యోగం చేసుకోవడానికే సమయం సరిపోవడం లేదు, మళ్లీ ఈ పురోహితం ఎక్కడ వెలగబెట్టగలం, ఇది మనకి కుదరదు అనుకొంటున్నారేమో! అలా అనేముందు దీనిని ప్రయత్నించి అప్పుడు ఆ మాట చెప్పండి. నేనూ ఒప్పుకుంటాను. కనీస ప్రయత్నం లేకుండా ఓ మంచి ఆలోచనని కాదనకండి.  పూర్తిగా చదివితే మీకే అర్థమవుతుంది.

౧. పురోహితులుగా ఏమి చేయాలి?

 ఏముంది సమాజ హితం.

౨. దానికి నేనెటువంటి గుణాలు కలిగి ఉండాలి?

 కాస్త సాధన - కాస్తనిజాయితీ- కాస్త సాటిమనిషి పట్ల , సమాజం పట్ల ప్రేమ - తెలియనిది తెలుసుకోవాలనే తపన ఇవి ఉంటే మీరు పురోహితులుగా రాణించేస్తారు.

౩. అంటే ఇవి లేక పోతే పనికి రామా?

ఎందుకు పనికి రారు పనికొస్తారు. మీకు కనక శ్రద్ధ - తప్పును ఒప్పుకుని మార్పును స్వీకరించే గుణం  ఉంటే పై విషయాలు అలవరచుకోవడం పెద్ద కష్టం ఏమీ కాదు. పైగా మనలో చాలా మందికి నా సమాజ శ్రేయస్సు కోసం ఏదో ఒకటి చేయాలన్న తపన చాలా ఉంది. కాకపోతే అది ఎలా చేయాలో తెలియదు.

౪. సరే అయితే ఇప్పుడు మేము కూడా పంచ,కండువా కట్టుకుని పూజలూ అవీ చేస్తూ ఉద్యోగాలు మానేసి మీకూడా తిరగాలా ఏమిటి?

అబ్బే అవేవీ అవసరం లేదు. మీమీ ఉద్యోగాలు  నిరభ్యంతరంగా చేస్తూనే పురోహితమూ చేయవచ్చు. పైగా దీనికోసం మీకు ఇష్టంలేకుండా ఏత్యాగమూ చేయనవసరం లేదు. మీరు చేయవలసిందల్లా ఎవరికి మీరు పురోహితంద్వారా మేలు చేయాలనుకుంటున్నారో వారిని వెతుక్కోవడం, పురోహితం ప్రారంభిచడం.  పురోహితుడవ్వాలంటే బ్రాహ్మణుడు మాత్రమే అవ్వాలి అనే నియమం కూడా ఏమీ లేదు ఆసక్తి ఉన్న ఎవరైనా అవ్వొచ్చు. నిజానికి ఇప్పటికే చాలామంది తమకు తెలియకుండానే పురోహితం చేస్తున్నారు.

౫. అర్థకాలేదు. పూర్తిగా వివరంగా చెప్పండి.

 అదీ అలాఅడిగారుకనుక చెప్తున్నాను. :)

మనం ముందర పురోహితులుగా అవడానికి మానసికంగా సిద్ధపడాలి అంటే ముందు పురోహితం అంటే ఏమిటో తెలుసుకోవాలి. నాదృష్టిలో "ఆధ్యాత్మిక లేమితో బాధపడేవారి హృదయాలను ఆధ్యాత్మికతతో నింపడమే పురోహితం"    అంటే ఓ డాక్టరు వ్యాధిగ్రస్థునికి చికిత్స చేసి స్వస్థత చేకూర్చినట్లు, మనమూ సమస్యలో ఉన్నవారికి ఆసమస్యకు మూలకారణం వివరించి ఆనందం రుచి చూపిస్తూ, తోటి వ్యక్తులను తద్వారా సమాజాన్ని ఆనందం వైపు నడిపించడమే పురోహితం అంటే.

ఇక మనం పురోహితులము అవ్వాలంటే మనకు కావలసిన అర్హత ఙ్ఞానం. వ్యాధికి సంబంధించిన సంపూర్ణ అవగాహన. వ్యాధి ఏమిటి?  ఆధ్యాత్మిక లేమి ఏ మానసిక సమస్యకైనా మూలకారణం ఇదే అనిగుర్తుంచుకోవాలి . ( అనేక భౌతిక విషయాలలో కూడా ఆధ్యాత్మిక సాధన ప్రభావాన్ని కలిగి ఉంటుంది. ) మరి దాని చికిత్స ఏమిటి? ఆధ్యాత్మిక సాధన. చికిత్స ద్వారా మనం వారికి అందించ గలిగినది ఏమిటి? ఆనంద జీవనం.

మన ఋషులు భారతీయ జీవన విధానాన్ని రూపొందించడంలో ఎంతో తపన చెందారు. ఆనందం ఎక్కడనుండి వస్తోంది? దానిని పరిపూర్ణంగా పొందడం ఎలా? కష్ట సుఖాలకు అతీతంగా నిశ్చల ఆనంద స్థితి ఏవిధంగా పొందగలం? మొదలైన అనేక ప్రశ్నలకు సమాధానాన్ని వారి తపస్సు ద్వారా పొందారు. దానిని భవిష్యతరాలకు అందించడానికి తపించారు. వారి ప్రేమను తలచినప్పుడల్లా నాకళ్లు చమరుస్తాయి. భారతీయ జీవన విధానం వారు మనకు పెట్టిన భిక్ష. అది ఆనందం అనే పరమావధిని లక్ష్యంగా చేసుకుని రూపొందించ బడింది. కానీ నేడు ధనం పరమావధి అని ప్రాకులాడడం వల్లే అనేక సమస్యలు వస్తున్నాయి. మన పూర్వులకు ఎంత ప్రేమ ఉంటే నేటికీ మనం భారతీయ జీవన విధనాన్ని కళ్లారా చూడగలుగుతున్నాం!?  ఈ విధానం నలుగురూ అమలుపరచేలా చేయడంలో ఎంత తపించి ఉంటారు!? మన మీద ఎంత ప్రేమ ఉంది వారి హృదయాలలో!?   అదే మనకు స్ఫూర్తి కావాలి. మనకున్న బలహీనతలను తొలగించడంలో వేయింతల బలాన్ని ఇవ్వాలి. ఋషులు మనకు ఒక జీవన విధానాన్ని ప్రసాదించారు. దానికి ప్రాతి పదికగా వేదాన్ని వారసత్వంగా ఇచ్చారు. ఆ ఋషుల స్ఫూర్తితో తన ప్రతి చర్యలోనూ ప్రేమను నింపుకుని తాను తరిస్తూ చుట్టూ ఉన్న నలుగురినీ తరింప చేసేవాడే పురోహితుడు. ప్రతీ ఒక్కరూ ఎంతో కొంత ఙ్ఞానాన్ని, ఎంతో కొంత అఙ్ఞానాన్నీ కలిగి ఉంటారు. ఎవరూ పరిపూర్ణులు కారు. కానీ తమఙ్ఞానాన్ని నలుగురికీ పంచాలనుకునేవారు క్రమక్రమంగా కొత్త విషయాలను తెలుసుకుంటూ పరిపూర్ణ ఙ్ఞానం ( ఆనందం ) వైపు పయనిస్తారు. ముందు మనకుతెలిసినదెంతో మనం ఇంకా సాధించ వలసినదేమిటో విచారణ చేసుకోవాలి. ఆ తరువాత మనకు తెలిసిన పరిధిలో సాటివారికి తగు సహాయమందించాలి. అలా సాయమందించడంలో మననూ అనేక తెలియని విషయాలు ప్రశ్నిస్తూ ఉంటాయి. వాటికి "సద్గ్రంధ పఠనం-సజ్జన సాంగత్యం- స్వీయ సాధన" మొదలైన వాటి ద్వారా సమాధానాలను రాబట్టుకోవచ్చు. ప్రతీ ఒక్కరికీ ఏదో ఒక సమస్య వస్తూనే ఉంటుంది. ఆ సమస్యలకు కారణం చాలావరకు ఆధ్యాత్మిక లేమి. ఆధ్యాత్మిక సాధన ఉన్నట్లైతే మనం, మన సమాజం నేడు ఎదుర్కొంటున్న చాలా సమస్యలు అసలు సమస్యలే కావు. కనక ఆదిశగా మనం పయనిస్తూ తోటివారిని పయనింప చేసే ప్రయత్నమే పురోహితం అంటే. మీకు కష్టంలో ఎవరైనా కనపడితే చూస్తూ ఊరుకోకండి. దానికి తగిన తరుణోపాయం ఆధ్యాత్మిక సాధన అన్న విషయాన్ని వారికి నచ్చే, వారు మెచ్చే విధంగా చెప్పే ప్రయత్నం చేయండి. మీ తపన, తోటి వారిపై గల ప్రేమ, మీకు భగవంతుడి పై గల నమ్మకం, మీ ప్రార్థనలో కల ఆర్తి, గురువుల ఆశీస్సులు మీకు దారి చూపుతాయి. ఇంకా  ఈ విషయంలో  సాధకులైన తోటి మిత్రుల సహకారాన్ని పొందండి. మీకవసరమనుకుంటే నా పూర్తి సహకారాన్ని నేనందిస్తాను.

ఇక్కడ మీకో సందేహం రావచ్చు.  "నాకే ఆధ్యాత్మికత అంటే ఏమిటో తెలియదు. ఇక తోటి వారికేమి నేర్పగలను? " అని

నిజానికి చాలామందికి కూడా ఇదే సందేహం. ఆధ్యాత్మికతకు ఒక్క మాటలో వివరణ ఇవ్వడం చాలా కష్టం. కానీ "నిన్ను నిన్నుగా నిలబెట్టుకోవడమే ఆధ్యాత్మికత" అంటాను నేను. మన బుద్ధి అనేక సందర్భాలలో మనల్ని ప్రశ్నిస్తూ ఉంటుంది. అలా ప్రశ్నించిన బుద్ధికి సరైన సమాధానాన్నిచెప్పి నేను సక్రమ మార్గంలోనే ఉన్నాను అని నిర్థారించుకుంటూ ముందుకు వెళుతూ ఉండడమే ఆధ్యాత్మికత. ఆ బుద్ధిని నిద్ర పుచ్చి మనసు లాగిన కేసల్లా మళ్లడమే ఆధ్యాత్మిక లేమి. ఇదిఅర్థంకాకనే మనలో చాలామంది ప్రక్కవాళ్లకి సమస్య వచ్చినప్పుడు - ఆ సమస్యకు తగిన పరిష్కారం  వారికి తెలిసినా కూడా సలహా చెప్పడం మానేస్తున్నారు. మనం సలహా చెప్పినప్పుడు వారు వేశే ప్రశ్నలకు మనం సంతృప్తి కరమైన సమాధానాలు ఇవ్వలెమేమో అన్న సందేహం. ఇక్కడ ఆలోచించ వలసినది అది కాదు. అదే సమస్య మనకి ఎదురైతే మనకి మనం సమాధానం చెప్పుకోగలమా లేదా అన్నది ముందు ఆలోచించాలి. నేనే ఆపరిస్థితులలో ఉంటే ఏమిచేస్తాను? అంతకంటే మెఱుగైన పద్ధతి నాదగ్గర ఉందా? అని మనం ఆలోచిస్తే సరిఅయిన సమాధానం దొరుకుతుంది. అప్పుడు మనం ఇతరుల సమస్యకు మూలకారణం, దాని నివారణొ పాయం చెప్పడం మొదలు పెట్టాలి. అదీ వారి స్థాయికి తగిన రీతిలో. ఇదంతా కాస్త మనో బలమున్న ఎవరైనా చెయ్యగలరు. దానికి పెద్ద విధి విధానాలెమీ తెలియనవసరం లెదు. ఏ మంత్రోపాసనలు అవసరం లేదు. కానీ ఆమనో బలం ఎవరికి ఉంటోంది? అన్నది ప్రశ్నించుకుంటే కేవలం భగవత్ భక్తులకు, నిజమైన సంఘ సేవకులకు ఎక్కువగా ఉన్నది. మీరు ఏ కథ తీసుకోండి సాధరణం గా మనసు తీవ్రంగా గాయపడిన వారుకూడా ఈ భగవత్ సేవ లేదా సంఘ సేవ అనే రంగాలలోకి దిగితే వారి మానసిక అశాంతి తొలగి స్వస్థత చేకూరడమే కాక ఆయా రంగాలలో అద్భుతంగా రాణిస్తారు. ఆధ్యాత్మికత అంటే కేవలం పూజలు చేయడం కాదు. అది మనసును ఆత్మతో లయంచేసే ప్రక్రియ. ఈ రెండు రంగాలూ ఆధ్యాత్మికతకు బాగా ఊతమునిచ్చేవే.

సమస్యను ఎదుర్కొంటున్న వ్యక్తిని బట్టి అతనికి ఏమార్గంలో తరుణోపాయం చూపాలి అన్నది ఉంటుంది. ఒక మార్గం పూజలు, మంత్రోపాసనలు అయితే ఇక రెండవది మనలోని దుర్గుణాలను,అత్యాశను తగ్గించుకుంటు సంఘ సేవకు నడుంబిగించడము. ఈ రెండిటిలో ఏదైనా ఉత్తమమే. వీటిని మరొకరికి నేర్పడానికి మనకున్న అనుభవానికి తొడు వారికి పూర్తిగా సాయపడాలన్న ఆర్తి ఉండాలి.

 తప్పుదారిన వెళ్లబోవుచున్న మీస్నేహితునికి సరైన సమయంలో సరైనవిధంగా పరిష్కారాన్ని అందించ గలిగారా మీ ఆనందానికి అవధులు ఉండవు. అతడు పూర్తిగ తప్పుడు మార్గం పట్టాక(అంత్య దశలో) సలహా ఇవ్వడం - దానిని అతనిచే పాటింపచేయడం చేయాలంటే ఎంతో అనుభవం కావాలి. అదే మీకు విషయం తెలిసిన(ప్ర్రారంభ దశ) దగ్గరనుండి పురోహితాన్ని(చికిత్సను) మొదలు పెట్టారనుకోండి త్వరగా ఫలితాలు సాధించ గలరు.

నేను నా స్నేహితులతో తఱచు అనే వాడిని. మనకు బాగా దగ్గర స్నెహితులలో ఎవరైనా చెడు మార్గం పట్టి పాడై పోయారంటే, లేదా నిరాశ నిస్పృహలతో ఆత్మహత్య వంటి వాటికి పాల్పడ్డారంటే దానికి మనము కూడా బాధ్యులమే అని. మనం అతను పాడైపోవడం చూస్తూ - మంచి ఏమిటో తెలిసి కూడా ఎటువంటి స్పందన చూపక పోబట్టే వాళ్లు ఆస్థితిలో ఉన్నారు. నిజంగా మీరు మనస్ఫూర్తిగా ప్రయత్నిస్తే ఎంత మొఱటు వ్యక్తిలోనైనా మార్పును తీసుకు రావచ్చు. అది నేను చెప్పే పురోహితం వల్ల సాధ్యమే. దీనికి అనుభవం కంటే ఆ తోటి వ్యక్తిపై మీకు కల ప్రేమ ఎక్కువ ప్రభావాన్ని చూపుతుంది.

నేను ఓ పురోహితుడిగా నిలబడటానికి ఎంతో తపించాను. దానికి తగిన అర్హత పొందే క్రమంలో నన్ను నెనే మార్చుకున్నాను. ఎంతో ఆనందాన్ని నా సొంతం చేసుకున్నాను. ఓ పురోహితుడిగా నాకెదురైన ఏ సమస్యనూ నా వల్ల కాదని వదిలేయడం నాకు గుర్తులేదు. నా ప్రతి అడుగులోనూ ఎందరో గురువులు అదృశ్యరూపంలో నన్ను మున్ముందుకు నడిపించారు.వారందరికీ గురుదక్షిణగా నేనీ బ్లాగు ప్రారంభించాను.